晋阳天人赤龙子,按剑叱咤风云起。
下嫌九土足腥秽,欲将乾坤翻海洗。
妖蟆射杀落九重,日月再启光曈曈。
十八文星烂奎璧,玉堂高开连紫宫。
天生奇才真羽翼,南金大珠何足惜。
凤凰笙管宴彤庭,日听四海歌太平。
图形更诏丹青手,不独云台画将星。
君不见嬴家祖龙坑学士,山下看瓜同日死。
阿房壁土未曾干,草绿宫垣哭秋鬼。
猜你喜欢
隋日昏曀东南倾,雷塘风吹草木腥。
平时但忌黑色儿,不知乃有虯须生。
晋阳龙飞云滃滃,关洛万里即日平。
东征归来脱金甲,天策开府延豪英。
琴书闲暇永清昼,簪履光彩明华星。
高参伊吕列佐命,下者才气犹峥嵘。
但余一恨到千载,高阳缪公来窜名。
老奸得志国几丧,李氏诛徙连孤婴。
向令亟念履霜戒,危乱安得存勾萌。
众贤一佞祸尚尔,掩卷涕泪临风横。
君家禊帖评甲乙,和璧隋珠价相敌。神龙贞观苦未远,赵葛冯汤总名迹。
主人熊鱼两兼爱,彼短此长俱有得。三百二十有七字,字字龙蛇怒腾掷。
嗟余到手眼生障,有数存焉岂人力。吾闻神龙之初,《黄庭》《乐毅》真迹尚无恙,此帖犹为时所惜。
况今相去又千载,古帖消磨万无一。有馀不足贵相通,欲抱奇书求博易。
三春朝夕感殷勤,又看榴花隔院分。惜别江淹才有赋,送穷韩愈久无文。
轻风紫燕高低出,永日黄鹂远近闻。尊酒不堪长啸傲,湖山烟水惜离群。
仆本多悲者,年来不悟春。登高一游目,始觉柳条新。
杜陵犹识汉,桃源不辨秦。暂若升云雾,还似出嚣尘。
赖得烟霞气,淹留攀桂人。
西风不酿雨,东雷空自疾。莲女叶盖头,相将委花出。
但采了不妨,请看塔尖日。
凉气晚萧萧,江云乱眼飘。风鸳藏近渚,雨燕集深条。
黄绮终辞汉,巢由不见尧。草堂樽酒在,幸得过清朝。
小隐山林大隐廛,市尘吹不到书边。
知他孟喜传谁易,仅一侯芭受我玄。
古有饭牛仍扣角,世无骑鹤又腰钱。
溪光门外清如镜,莫遣胡公涴菊泉。